- Machu Picchu, Peru.
Tony Halik i Elżbieta Dzikowska (1921-1988; 1937-)
- Tony Halik i Elżbieta Dzikowska; żródło: https://pl.wikipedia.org, autor: Elżbieta Dzikowska, licencja: Domena publiczna
Ciężko rozdzielić tę parę, w końcu przez 20 lat zrealizowali razem 300 odcinków programów podróżniczych, z których najbardziej zostali zapamiętani. Tony Halik zaczął swoją karierę dziennikarską od listów z wojny, krótko po niej ożenił się z Pierrette Andrée Courtin. Przez następne 20 lat podróżował z nią min. po Ameryce Południowej. Jego wspomnienia podróży z Amazonii, Mato Grosso, Ziemi Ognistej, do dziś są klasykami powieści podróżniczych. Chociaż opisuje podobne miejsca, co Wojciech Cejrowski, to jednak we wspomnieniach widać inne nastawienie do poznawanych „dzikich” ludzi. Nie dziwi, że nazywano go białym Indianinem, których zresztą wielokrotnie bronił również jako korespondent NBC.
W latach 70.tych jego partnerką – życiową i podróżniczą – stała się Elżbieta Dzikowska, która zajmowała się wtedy działem Ameryki Łacińskiej w piśmie Kontynenty. Byli razem do jego śmierci w 1998r. Spędzili te ćwierć wieku razem na podróżach po Ameryce Łacińskiej (głównie), między innymi docierając jako piersi Polacy do legendarnej stolicy Inków, Vilcabamby.
To też czas najpopularniejszych programów podróżniczych lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych, z których najbardziej znany to Pieprz i wanilia. To zresztą także najdłuższy serial dokumentalny w historii TVP.
Kazimierz Nowak (1897–1937)
Jego fascynacja podróżami zaczęła się, jak to zwykle bywa, już w dzieciństwie. Marzył by wyjechać do Afryki i faktycznie, udało mu się to w wieku 34 lat. Wyjechał jednak nie dla przygody, a dla pieniędzy. Za reportaże z podróży utrzymać mogła się jego rodzina, a miał przecież co opisywać.
W latach 1931-36 przemierzył Afrykę z północy na południe, a następnie… wrócił na północ. Trasę Algier – Przylądek Igielny – Trypolis odbył pieszo, konno, łodzią, pociągiem, ale przede wszystkim – na rowerze.
Niestety, zmarł rok po powrocie, a przyczyny śmierci prawdopodobnie były związane z komplikacjami zdrowotnymi w czasie wyprawy. O jego wyczynie też raczej zapomniano… Na dobrą sprawę dopiero dwadzieścia lat temu jego postać stała się szerzej znana, za sprawą Łukasza Wierzbickiego. Najpierw zebrał on korespondencję Nowaka w postaci książki Rowerem i pieszo przez Czarny Ląd, a kilka lat później opisał podróż w książce Afryka Kazika, która zresztą weszła na listę lektur szkolnych.
